Mijn geduld is op.

Het ventiel is er weer uitgetrokken
De rek is eruit
Vel dat als een vacuümgetrokken verpakking rond mijn ik zit
De pijn verraadt het beest dat los is
Het mormel knaagt aan mijn botten
Likt aan mijn hart
Ogen die de wereld enkel blur aanschouwen
Leeggelopen moed
Mijn hoofd zoemt als een testbeeld
Een sluipend gif dooft het licht
Niet gaan liggen

Ook ik zal in de lente ontknoppen
Als een rups uit mijn versleten pak kruipen
De grijze lucht wordt helder
Mijn gezicht in de wind
Blaast al het stof uit mijn gedachten
Nog een paar weken
En de kleur komt terug
De tijd stopt het slopen
Mijn geduld is op.

Miss. Blue sky